Monday, October 6, 2008


"လမ္းခူးလက္"

နံဂါးခံတြင္း၀က ေလေျပညင္းေတြကို
ရင္မထိေအာင္ ရႈိက္သြင္း
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေဖာက္ဖို႔
လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့တယ္

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း
အသံေတြက ေခါင္းေရွာင္သြားၾကျပန္ေရာ
ဒါနဲ႔ပဲ ကိုယ့္အျမီးကိုယ္ျပန္ကိုက္
ေကာ္ဖီခါးခါးထဲ ျပဳတ္က်သြားတဲ့
ကိုယ့္အျပံဳးခ်ဳိခ်ဳိေလးကိုပဲ
ရူးရူးမိုက္မိုက္ တမ္းတေနမိတယ္

ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိဖူးတဲ့
ကိုယ့္လက္သည္းေတြကို
ေနာက္မွာ ခပ္ရို႕ရို႕၀ွက္လိုက္ေတာ့
မ်က္ရည္ေတြက ဟားတိုက္ရယ္ေမာ
ေျခဦးတည့္ရာဆိုတာ
ကမ္းေပ်ာက္ပင္လယ္တဲ့လား

ေရာင္နီအတက္က ငါ့ကံၾကမၼာလမ္းေပၚ
ထြက္ခဲ့စမ္း !
ဘီလူးၾကမ္းစီးတဲ့ ခေရာင္းလမ္းေရ
ငါ့လက္နဲ႔ ဖမ္းတဲ့အခါ
ငါဖန္ဆင္းတဲ့ ပန္းတပြင့္ပဲ ျဖစ္ေစရမယ္

ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ )

Thursday, July 10, 2008

ကိုယ့္လက္နဲ႔ ေရးခဲ့တဲ့ လကၡဏာ


“ကိုယ့္လက္နဲ႔ ေရးခဲ့တဲ့ လကၡဏာ”

သမိုင္းကို ေရးရင္း ေရးရင္း
ေျခရာေတြ ကေသာင္းကနင္းရႈပ္ပြ
စာမ်က္ႏွာတိုင္း ၾကက္ေျခခတ္လွလွေလးေတြနဲ႔
ဘ၀ဆိုတဲ့ အကၡရာေစာင္းေပၚ
ကံၾကမၼာက လက္ခေမာင္း ထခတ္တယ္

ကိုယ့္အေၾကာင္း နားမလည္ဘဲ
ကိုယ့္အေၾကာင္း ေျပာေနၾကတဲ့သူေတြလည္း
တျဖည္းျဖည္း အသက္ရႈေတြၾကပ္
သူ႔ႏွာေခါင္းေပါက္နဲ႔သူ ေအာက္ဆီဂ်င္ငတ္လို႔
အေနအထိုင္မတတ္တဲ့ ကၾကီးလို
ယပက္လက္ ဆန္ေနေလရဲ႕

တခါတခါ
၀ိုင္းဖြဲ႕ေျပာတဲ့ စကား၀ိုင္းမွာ
အပ္တစင္း ေျမခသံ
ကၽြန္ေတာ္ ၾကားတယ္

လူေတြနဲ႔ ေ၀းရာေရွာင္ရင္း
လူေတြၾကားထဲ ေရာက္ေရာက္ေနေတာ့
ကိုယ့္ ဖိနပ္ေတြကေတာင္
ကိုယ္နဲ႔ အေပါင္းအဖက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့

ကၽြန္ေတာ္ မွားသြားလား ေမေမ
တကယ္ေတာ့ အေမ့သားက
အညတရေယာက္ပါ
ကိုယ့္ လက္ဖ၀ါးက လကၡဏာကို
ကိုယ့္ဘာသာ ေရးခ်င္ခဲ့တာေလး တခုပါပဲ

ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ )

ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ပဲ ျမန္မာကို ျပန္ရေတာ့မယ္ဗ်ာ။ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ျပန္ခါနီးေလး ကဗ်ာေရးခ်င္စိတ္ေပၚလာတာနဲ႔ ခ်ေရးလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာကို ျပန္ေရာက္လို႔ အဆင္ေျပရင္လည္း ဘေလာ့ကို ဆက္ေရးသြားျဖစ္မွာပါ။ အေျခအေနေပးရင္ေပါ့ေလ။ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမအားလံုးပဲ စိတ္ခ်မ္းေျမ႕ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။

Sunday, June 29, 2008

ဆူး


" ဆူး "

ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္လည္ရွင္သန္မွာလဲ
ႏွလံုးသားငယ္ေရ
ေ၀့၀ဲက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ရြက္ေလးကို
ဘယ္လိုေလမ်ဳိးကမွ
စိတ္လိုလက္ရ ခ်ီသယ္မသြားဘူး
ငါ့လက္နဲ႔ငါ ေဖာက္ခဲ့တာပါ
ငါေလွ်ာက္ခ်ိန္က်မွ
ဒီလမ္းက ဆူးေတြျပည့္ေမာက္
အိပ္မက္ေျခာက္ရာသီရဲ႕ လမ္းအိုေဟာင္း
ျပန္လာမဲ့ ေျခဖမိုးေဖာင္းေဖာင္းေလးကို တမ္းတ
အခုေတာ့
ကဗ်ာေပါင္းျမက္ေတြပဲ ထထလာတယ္
ဆူး တေခ်ာင္းပါပဲ
ျမင္တတ္ရင္ ..
ႏွလံုးသားနဲ႔ ေပါင္းခံထားတဲ့
အမွတ္တရ မွဲ႕နက္တပြင့္
ရင္နင့္ေအာင္လည္း ဆူးတယ္
အိပ္မရတဲ့ အထိ ရူးတယ္
ဒါေပမဲ့ ..
ႏႈတ္မပစ္ရက္ေအာင္ တိမ္းမူး
ဘ၀ကူးထိ ငါယူသြားမယ္

ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ )
အသည္းကြဲေနေသာ ညီမငယ္ တေယာက္အတြက္ပါ။ ေယာက္်ားေလး တေယာက္က ေရးေပးတာ ျဖစ္လို႔နည္းနည္း ခံစားခ်က္ခ်င္း မတူႏိုင္ျဖစ္သြားတာရွိရင္ ေမာင္ခ်ီရြန္ ညံ့လို႔သာျဖစ္ပါေၾကာင္း .......

No comments yet